In aanloop naar het project ‘Hoe ik talent voor het leven kreeg’, gebeurt er veel. Zo gaan we op 29 oktober een debat organiseren in Theater Zuidplein en gaan we het hebben over hoe kunst en cultuur het best gebruikt kan worden om verschillende werelden bij elkaar te brengen. Maar er komt veel kijken bij het organiseren van een debat met zo een actueel, maar vooral gevoelig onderwerp.
Ooit leerde ik dat een debat of discussie geslaagd is als iedereen voldoende aan het woord kan komen, de meningen verdeeld zijn en de deelnemers betrokken zijn bij het onderwerp. Maar is dat wel zo? Is het niet zo dat je er zelf ook een goed gevoel aan moet overhouden, na afloop?
Vroeger waren publieke debatten in Nederland droog en zakelijk. Men vond dat het ook zo hoorde. In andere landen was dat heel anders. Daar kregen debaters veel meer vrijheid en werd debatteren tot een ware kunst verheven. Geen middel werd er geschuwd om tijdens een debat het effect van het betoog te verhogen. Hoe theatraler hoe beter. Maar de afgelopen jaren is daar verandering in gekomen en kunnen we spreken van een omslag. Gevoelige onderwerpen worden bespreekbaar gemaakt en men is niet meer voorzichtig. Niet met woorden en ook niet met emoties.
Het debat over integratie, nieuwkomers en vluchtelingenbeleid is daar niet anders in. Nederland is verdeeld over hoe we met vluchtelingen om moeten gaan. Iedereen heeft er een mening over en vooral op social media buitelen opiniemakers, politici, journalisten en iedereen die even niks te doen heeft, over elkaar heen. Met welk effect? Om er wijzer van te worden? Om iets op te lossen? Om de ander een ander perspectief te laten zien? Of gewoon om je eigen gelijk te halen?
Toen we met het team aan het bedenken waren wat we met dit debat in Theater Zuidplein willen bereiken, moest ik constant denken aan wat iemand ooit tegen me zei: “Een goed debat is er één met impact. Met impact krijg je zaken in beweging.” En dat is precies wat we voor ogen hebben. Een mooi debat met verschillende meningen, met respect en oog voor elkaar. Met de bedoeling om impact te creëren. Dat je na afloop, bij de bar, nog nadenkt over alles wat gezegd is. En als het even kan, nog na praat met de ander.
Ja, we gaan een debat organiseren. Met als centrale vraag: Hoe zetten we kunst en cultuur het best in om nieuwkomers in de samenleving op te nemen? Zonder de mensen waar het over gaat ‘te knuffelen’. Deze vraag is niet los te zien van hoe op dit moment beleid gevoerd wordt met betrekking tot statushouders en hun aansluiting bij diezelfde samenleving. Zijn wij werkelijk bereid om over de toekomst na te denken met het vooruitzicht dat deze nieuwkomers straks volwaardig deel uitmaken van de Nederlandse samenleving? Hoe ziet die toekomst eruit? Is Nederland op beleidsniveau ook een open land? En hoe welwillend zijn de nieuwkomers? Waar liggen de obstakels waar nieuwkomers tegenaan lopen? En waar loopt de overheid tegenaan?
Al deze vragen hopen we beantwoord te krijgen tijdens deze avond met een panel, bestaande uit ervaringsdeskundigen, direct betrokkenen en statushouders zelf. Maar ook willen we weten of we met het project ‘Hoe ik talent voor het leven kreeg’ op het goede pad zijn. Gaan we die impact, die we voor ogen hebben, voor elkaar krijgen? En wat is ethisch verantwoord?
Veel vraagtekens. En dat is alleen maar goed want ook wij zoeken naar antwoorden.
En we zouden WAT WE DOEN niet zijn als we de avond ook nog eens opleuken met muziek en theater.
Dus zet alvast in je agenda: Dinsdag 29 oktober, 20.15 uur in Theater Zuidplein.
Foto: Mohammad Alzoabi