Afgelopen weekend openden vele asielzoekerscentra in het land hun deuren weer voor publiek. Tijdens de Open AZC dag wil men een indruk geven van het dagelijks leven op een azc en ontmoetingen tussen Nederlanders en bewoners laten plaatsvinden. De Open AZC dag werd dit jaar voor de vijfde keer georganiseerd. En wij waren er ook bij.
Het team splitste zich op en zo konden verschillende collega’s afgelopen zaterdag aanwezig zijn bij de Open dag AZC in Den Haag, Utrecht, Amsterdam én in Rotterdam. Om mensen te spreken, om te flyeren, om te werven en om verhalen aan te horen. Uiteraard hoorde daar ook het proeven van allerlei heerlijke hapjes bij en dat vonden wij niet erg!
Met het openstellen van de deuren, willen de AZC’s vluchtelingen en asielzoekers een gezicht geven en bezoekers uitnodigen met hen in gesprek te gaan. Ook waren er optredens, workshops en kinderactiviteiten. Organisaties vertelden tijdens heuse rondleidingen met een gids, inclusief bord in de lucht, meer over hun werkzaamheden op een opvanglocatie. Bezoekers konden alles horen én vragen stellen over de toelating, opvang en begeleiding van asielzoekers.
Ondanks dat het pijpenstelen regende, konden de AZC’s ook dit jaar weer rekenen op duizenden bezoekers. Het leuke is dat de open dag plaats vindt op Nationale Burendag. De organisaties willen hiermee benadrukken dat asielzoekers buren zijn van ons allemaal. Lijkt mij niet meer dan normaal.
Maar zo normaal is dat niet. Toen het AZC in Rotterdam geopend zou worden in 2015, ging dat gepaard met veel protest uit de omgeving. De bakstenen vlogen toen door de lucht. Buurtbewoners waren woedend. “Ze komen grabbelen en verkrachten”, klonk het toen. De burgemeester hield zijn poot stijf, de asielzoekers kwamen er wonen en nu, jaren later, lijkt de afkeer te zijn verdwenen.
In interviews vertellen verschillende bewoners van Beverwaard, die toen heftig protesteerden tegen de komst van het AZC, nu dat ze zich hebben vergist. Zo was vorig jaar in de Volkskrant te lezen: “Ik heb totaal geen last van die mensen. We hebben ons gek laten maken door verhalen die rondgingen.” Zo klinkt het nu in de beverwaard. “Vrouwen konden niet meer alleen over straat omdat ze verkracht zouden worden. We waren ook bang dat ze hier de boel kort en klein zouden komen slaan als ze geen verblijfsvergunning kregen. We hebben ons laten meeslepen terwijl we eigenlijk helemaal niet wisten wat we konden verwachten. We zijn opgehitst. We hebben elkaar gek gemaakt. Het was kuddegedrag.”
Tijdens de open dag in Beverwaard heb ik nog gezocht naar buurtbewoners. En ja, er waren er een aantal die over het terrein liepen en van de heerlijke hapjes proefden. Maar ze wilden het er niet meer over hebben. Begrijpelijk.